Bogowie w DnD

Heretyk! - zakrzykniecie za chwilę Wink

Jak postrzegacie bogów w swoich kampaniach/settingach

Czy są to eFeRowscy jakże "ludzcy", zależni od swych wyznawców, knujący, walczący na wielu planach o coraz większe wpływy niczym bogowie z Olimpu niby wielcy lecz nie niezwyciężeni.

Czy może są to nadistoty w pełnym tego słowa znaczeniu jak Pasje w Earth Dawnie [choć jeden z suplementów do tego systemu trochę psuje ich wizję] niezbadani, nieśmiertelni, poza zasięgiem kogokolwiek, uosabiający bardziej uczucia i wiarę wyznawców niż fizyczną postać.

A może są jak Cthulhu i spółka - mroczni, niezbadani i straszliwi. Gdy odkrywasz ich sekrety i próbujesz z nimi walczyć z góry skazany jesteś na porażkę.

A może coś jeszcze innego.

Dla mnie bogowie w DnD mają jedną wadę - opisują ich statystyki takie same jak śmiertelnych. Mają swoje nadnadprzyrodzone moce, ale to nadal są przeciwnicy ze Skalą Wyzwania i da się zarobić na nich expy.
Ja traktuję bogów tak jak w FR bogowie traktują Ao - tajemniczą niepokonaną istotę. BG mogą się do nich modlić, kląć czy cokolwiek a i tak tamci są nad. Nawet epicki epik nie sprosta najsłabszemu z bóstw. dlaczego? Bo to bóg - i skądś ma tą nazwę. Gdyby jej nie posiadał byłby kolejnym Drizztem czy Elminsterem - potężnym ale do pokonania.

Co by można na temat ten powiedzieć? Kiedy prowadzę sesje w swoim settingu, to sprawa z bogami wygląda całkiem inaczej niż jak prowadzę w settingu firmowym. Chodzi mi o to, że w moim świecie bogowie są tacy prawdziwi jak bogowie w "naszym" świecie, czyli ich nie ma, a wszyscy w nich wierzą. W zasadzie nie chodzi mi o to, że nie ma kapłanów i tak dalej, tylko, że jak już kapłan jest to jest on, że tak powiem, wybrańcem, wielkim mesjaszem, człowiekiem, który naprawdę się liczy i tak dalej. W pomniejszych kapliczkach i świątyniach można spotkać tylko ludzi, któży są poprostu fanatykami wiay, któży nawracają innych i tak dalej. Naturalnie można też spotkać w świątyniach mnichów. Zdaje mi się jednak, że takie pojmowanie kapłanów jest lepsze niż w gotowych settingach, ponieważ...
W gotowych settingach mamy do czynienia z "globalizacją" kapłanów. Chodzi mi teraz o to, że mamy podobną szansę spotkać kapłana obdażonego wspaniałą mocą swojego boga, jak i łotrzyka, albo wojownika. To mnie popostu zadziwia. O czym to ja chciałem... No nic, chyba już skonczyłem. Rozumie ktoś mój tok myślenia?

Tak.. ;p. W moim najciekawszym świecie sa potężne istoty (część ludzi uznaje ich za bóstwa na podobieństwo dedeków, a część bezwzględnie z nimi walczy (klasa prestiżowa godslayer)), które uzurpują obie prawa boskie lecz częśc ludzi wierzy, że istnieją jakieś bóstwa niematerialne, a pare państw ludzkim przyjmuje za pewnik, że jest jeden prawdziwy bóg wszechmogoący, a wszyscy inni to heretycy ;p. Ci którzy wierzą w jednego/paru bogów gdzieś tam dostają moce od bogów żadko lecz czesto są one znamienitsze niż jakieśtam blessingi od tych potężnych istot...

EDIT:
Heretyk!

Jeśli chodzi o FR to myślę, że tam to jest celowy zabieg aby Bogowie byli 'Ludzcy'. W końcu sporo z nich to ludzie, którzy dorwali się do 'władzy' lub ewentualnie inne istoty które osiągnęły boską rangę Wink

Co do reszty (no i tych z FR to też się dotyczy) to może i mają staty. Ale to są BOSKIE statystyki. Nie potrafię sobie wyobrazić jak ktoś 'expi' na istotach boskich ('no to teraz zatłukę Vecnę, potem Thora a wracając jeszcze walnę Loth'). Niewykonalne. Przecież jak coś ma rozpisane staty to nie znaczy, że od razu jest potworkiem do utłuczenia. Są one raczej po to, aby pokazać, że bogowie mogą tam coś zrobić, są blisko.
Tak jak w mitach greckich, jak mają ochotę schodzą sobie na ziemie i 'zabawiają się' czy coś. Czyli tak jak napisał Danaet, są 'Ludzczy'. Można nawet u nich prosić o audiencję jak się jest grzecznym Very Happy

No i pewnie dlatego są te staty aby to ukazać. Zresztą w każdym chyba świecie jest jakaś siła nad bóstwami. To nie bóstwa są twórcami świata. Nie są budowniczymi tylko pomocnikami, albo po prostu przypałętały się na gotowe Wink

Albo nawet same nie wiedzą co za niepojęta siła kontroluje to wszystko Wink

Jakaś kosmiczna równowaga, przeznaczenie...

Oczywiście każdy gra jak chce i zawsze można wyrzucić 'bóstwa i pólbogowie' do kominka i grać po swojemu Wink

swoją drogą w 'Zewie Chtulchu' takie istoty jak Dagon, Azathoth czy nawet Chtulhu też mają rozpisane statystyki i jakoś nikomu to nie przeszkadza i raczej nie zdarza się, żeby gracze bili takich na co drugiej sesji Very Happy

Heh z tymi bogami w ZC to była heca. Bo twórcy nie chcieli dawać im statystyk [i dobrze zresztą] ale ktoś tam się uparł i jeden koleś po pijaku wpisał im staty od 90 do 200 aby się nikt nie czepiał.

właśnie Greebo. Mi nie przeszkadza, że bogowie w DnD mają statystyki. Po prostu je ignoruję. A fakt, że je mają pozwala graczowi, który doczłapie się jakimś kosmicznym cudem na 50 poziom stłuc sobie Vecnę czy Hextorka. Znam ja nawet ludzi, którzy po zakupie podręcznika dla epików zaczynali sesje postaciami 22 poziomowymi. Dla mnie syf ale oni bawili się dobrze. Więc to dla nich też staty bogów. Jak dorwali podręcznik do planów to mogliśmy nawet sobie boga pooglądać jak hasa po swojej domenie bo w takiej międzyplanowej gildii byliśmy. Nawet biznes wymyśliliśmy - Wycieczki do bogów. Krasnolud mógł sobie zajrzeć do Moradina, przybić mu piątkę i powiedzieć "równy chłop z ciebie Moruś" a paladyn mógł nawrzucać złemu bóstwu... Co chcę osiągnąć pisząc to? Właśnie bogowie w DnD są ciut za blisko bohaterów. Powyższy przykład jest prawdziwy jakby się ktoś pytał. Bogowie winni być nie osiągalni nawet jak BG wpadną do ich domeny. Powinni być wszechwładni i wszechpotężni. A w DnD bóg może drugiemu tyłek podcierać ale nadal jest bogiem bo ma boską rangę 7. A gdy gracze widzą staty boga to od razu mówią ale cienias nie potrafi nawet...

No cóż to moje zdanie i nikt ie musi się z nim zgadzać. Czekam na dalsze komentarze.

Hehe mi osobiście się podoba rozwiązanie bliskości bogów i BG.
Dlaczego? A no dlatego że mozna im rzucić wyzwanie, ubić z nimi interes i wiele innych rzeczy.
Osobiście marze by któraś z moich postaci skopała tyłek i zastąpiła jakiegoś boga.

Od 40 poziomu postacie oficjalnie stają się półbogami ...

Fajnie wiedzieć... Mimo że mi odradzano planuję zakup "Bóstw i półbogów" żeby dokładniej rozgryźć sprawę boskości BG.

Tak, ale żeby osiągnąć 40 poziom, to trzeba grać bardzo długo, bez względu na to jak dużo puknttów doświadczenia się zdobywa z przygody na przygodę.
Ale ten próg 40 poziomu dotyczy chyba tylko Bg, pozatym, dlaczego od 40 poziomu my stajemy się półbogmi, skoro każde bóstwo ma napisane w statach, że jest
40 poziomowom postacią??

Ponieważ aby stać się bogiem musisz natłuc boga i wówczas zajmujesz jego miejsce - jak chcesz. Dla mnie rzecz spoko ale turlanie na walkę z bogiem to syf. Wolałbym poprowadzić kampanie z intrygami, które by takowego zdetronizowały. A no i bogiem możesz się stać jeszcze chyba jak inni bogowie dopuszczą cię do swego panteonu - muszę doczytać w "Bóstwach...". W FR bodajże Ao [najfajniejszy bóg DnD bo nie ma statystyk] może wznieść cię do boskości czy tego chcesz czy nie Razz

...

Araknus napisał:

Tak, ale żeby osiągnąć 40 poziom, to trzeba grać bardzo długo, bez względu na to jak dużo puknttów doświadczenia się zdobywa z przygody na przygodę.

Albo zrobić postać na 39 poziomie. W razie czego można powiedzieć, że nie zrobiło się swojej postaci półbogiem i samemu się do tego doszło Razz

Aczkolwiek nie polecam takiej gry. Ja bardzo rzadko wychodzę moimi postaciami poza 10 poziom. Dla mnie najprzyjemniejsza gra jest na pierwszych 5 kiedy to postać musi się najbardziej wykazywać by nie zginąć. Ale to już moje indywidualne zboczenie.

Nie masz pojęcia, jaka to satysfakcja dojść do boskiej rangi i grać z bogiem, układać z całym panteonem... Gdy ludzie składają Ci cześć, a Moradin i spółka liczą się z Twoim zdaniem... Ja mam :> Moja postać, Azrael btw(jedyna wśród moich postaci, która miała tak na imię), efektywnie pozbyła się Vecny :>
Im wyższy poziom dobity na sprawiedliwych zasadach, tym większa satysfakcja. Na pierwszych 5 łatwiej zginąć? Na wyższych są proporcjonalnie trudniejsze wyzwania i o śmierć jest tak samo łatwo. Tyle że wszyscy wtedy więcej mogą. Gra ma więcej możliwości, dlatego też jest fajnie.
Chociaż rzeczywiście na pierwszym poziomie jest najwięcej kombinowania. Nawet 5 srebrnych monet to skarb, a jak się znajdzie sztukę platyny to ohoho... No i ta satysfakcja z zabicia byle orka Razz

Tylko, że czasem jakoś tak fajniej jest przejść od tego typu zagrań do herosa z prawdziwego zdarzenia, może nawet w konsekwencji do boga Wink

Specjalnie dla moich graczy niegdyś zrobiłem prestiżówkę (obowiązuje tylko do mojego świata raczej, dokąłdnie już nie pamiętam co dostawało się) godslayer. Ogólnie rzecz biorąc w swiecie tym elitarni zabójcy magów i innych skurw...ów po dotarciu do 20 lvl mogli zostąc i byli czesto siłą przekierowywani, by w imieniu jednego najwyższego pana naszego niszczyć te heretyckie istoty (oczywiście walka jest grupowa). Ogólnie zkaon ten tworzy 10 kolesi (w tym 3 graczy). Najwyższy ma bodaj 50 lvl. Koleś który tym wszystkim steruje nie ma statów bo jegopokonanie jest niemożliwe, bo jak rozwalić czysta energię, która tylko tka wzrorzec?

Ogólnie zabawa jest niezłą jak 10 epiclvl bawi się w próby dotarcia do jednego z tych heretyków...

Azrael napisał:

Nie masz pojęcia, jaka to satysfakcja dojść do boskiej rangi

Gris napisał:

bardzo rzadko

To, że robię to rzadko to nie oznacza, że tego nie robiłem. Mam pojęcie Wink

- i mi się strasznie nie podobało. Między innymi dlatego robię postacie do niskich poziomów, przynajmniej aktualnie.

Cóż mogę rzec. Wina MG zapewne Razz

Z własnego doświadczenia wiem, że ciężko ciągnąć przygodę przez 20 poziomów i więcej. Po pewnym czasie może się znudzić, zabraknąć pomysłów, gra często zmienia się w sieczkę itp. Wtedy mogłeś się zniechęcić. Na 1 poziomy najłatwiej wymyślić scenariusz, który wciągnie. Potem jest trudniej.
Jednak granie bogiem jest naprawdę fajne, gdy MG ma ciekawy scenariusz.

Przygoda nie musi się ciągnąć przez 20 poziomów, lecz postacie w różnych kampaniach mogą być te same, z coraz wyższym poziomem. Wymyślanie scenariuszy / przygód nie jest znowuż takie trudne dla wysokopoziomowych postaci i nie o to tu chodzi. MP miałem bardzo dobrego ( 5 razy innego bo bodajże doprowadziłem 5 postaci do rangi bóstw ), ale powszechne " wymiatanie " postacią jakoś mnie nie bawi. Wojny z innymi bóstwami są z pewnością pasjonujące, lecz bardzo szybko nudzące się.
A jak się nudzi to można zejść raz na jakiś czas, na plan materialny i rozbić jakieś królestwo. - Nie pociąga mnie taka gra. Ale każdy wie, że jestem inny więc moje zdanie się nie liczy.

Powszechne "wymiatanie"?
Zauważ, że wyzwania postaci są proporcjonalne do ich poziomów. Więc teoretycznie mogą na wysokim poziomie zginąć tak samo łatwo, jak na niskim. Oni mają więcej możliwości, ale ich przeciwnicy też. Szanse są więc równe.
Jeśli chodzi o różnice, to środowisko, w jakim wysokopoziomowi się obracają. Nie boją się już bandytów, śmierci głodowej, złośliwych wieśniaków, wszyscy ich znają i teraz dbają już nie tylko o własny interes czy los wioski, ale o dobro świata.
Kiedy stają się bogami, dochodzi do tej samej proporcji. Gracze może i "wymiatają", ale tylko wśród słabszych od siebie, wrogowie podobni im siłą stanowią dla nich tak samo poważne zagrożenie, jak wilk dla 1 poz postaci.
Granie niskopoziomowymi postaciami w kółko może być naprawdę nudne, gdy jest to rutyna. Dlatego od czasu do czasu fajnie doprowadzić postać na wyżyny(w tym i boskie).

Się obudziłeś po miesiącu ...
Będąc na wysokim poziomie ma się ograniczoną liczbę przeciwników. Małe zróżnicowanie się szybko nudzi bo ile można się klepać z demonami / niebianinami, półbogami / bogami i terreskiem.

Azrael napisał:

Granie niskopoziomowymi postaciami w kółko może być naprawdę nudne

" Może " to dobre określenie. Tak samo jak może być nudne samo granie w RPG. Jednak każdy gra według tego co go pociąga. U mnie jest tak, u ciebie inaczej. Denerwuje mnie jedynie takie ciągłe chodzenie i rozwalanie prawie wszystkiego na co ma się ochotę.

zgodzę sie z Azraelem urozmaicenie jak najbardziej
Granie cały czas low levelowcami może znudzić
moim zdaniem trzeba po prostu pozwolić postaciom się rozwijać jeśli przezyją i dojdą choćby do statusu bogów to czemu nie? to chyba zasługa graczy