Słabość gracza jako atut mistrza.

Przyznam się szczerze, że podczas długiego okresu, przez który prowadziłem (że tak powiem)
cały czas zdarzało mi się wykorzystywać słabości moich graczy do prowadzenia przygód.
Chodzi mi o to, że na przykład znałem dobrze jednego gracza i wiedziałem, że jest on
człowiekiem bardzo (jak to nazwać) czułym na biedę i zawsze ludziom pomaga, zatem co
rusz widział jakiegoś żebraka na chodniku, albo jakiegoś pobitego pieska. Nie było mowy o
odmówieniu komuś jakiegoś małego datku. To bym jeszcze rozumiał, ale jego najmniejszym
datkiem było zazwyczaj 100 sz i to czasem nawet w momentach kiedy sam był biedny i
potrzebował pieniędzy.
Teraz, kiedy on postanowił prowadzić, a ja mam być jednym z jego graczy stwierdził, że ma
zamiar wykorzystać moje słabości w DnD i przyznam, że jak mam już 3 poziom to udało mu
się to zrobić parę razy. Naturalnie do tego dochodzi kwestia charakteru postaci. Bo w sumie
który chaotyczny zły czarodziej przejmie się jakimś żebrakiem.
Co wy o tym sądzicie?

Wykorzystywac trza słabosci graczy, ale nie nadużywać. choć biedacy za każdym rogiem sie czaja w większości miast.
Co do wykorzystywania wad, najlepiej to wyszło ostatnio kiedy pogrywałem whisper gnomem-włamywaczem/zabójcą. Wszystko doskonale zaplanowane, jak wydac złoto, co zbadać... I co chwila coś musiało przerwac misternie ułożony plan. A to jakis dziwak, a to święto akurat...

Nie lubię wykorzystywać słabości graczy - wolę wykorzystać słabości ich postaci Smile

A te nie zawsze idą z pierwszymi w parze. Wręcz nienawidzę przekładać życia poza grą na samą grę. Kiedyś zrobiłem eksperyment i przed sesją zaznaczyłem, że jakiekolwiek rozmowy nt inny niż tocząca się sesja [na zasadzie to co mówisz mówi twoja postać] będą karane ujemnymi PD. Jak zabrałem kilka razy PD graczom od razu klimat sesji się polepszył. Stosuję tą metodę po dziś dzień - nikt nie narzeka Smile

(przynajmniej oficjalnie Very Happy

)

Karanie utratą PD za gadkę owszem - jak skończy się teraz kampania mojego nowego MG to wkroczę na scenę i będę karał za uzywanie "modern talking" się znaczy naszego dzisiejszego języka, a archaizmy będę nagradzał dodatkowymi pd...

W ogóle ostatnio wpadłem na pomysł dawania pd za byle co w małych ilościach, sie znaczy za znalezienie legowiska potwora 300 xp na lebka, za zabicie powiedzmy kolo 800 na glowe, za zakonczenie zadania i odebranie nagrody kolejne 200 itd. Oczywiście nie będą to sztywne wartości ale zależące od wagi zadania. DO tej pory ciągle psotykałem się z przypadkami dawania xp tylko za potwory.. :<

Greebo w kwietniu w innym temacie napisał:

Osobiście przydzielam punkty w ten sposób. Każdy z graczy po ukończonej sesji zawsze dostaje 100 punktów za friko, za sam fakt uczestniczenia w grze. Następnie daje punkty za odgrywanie postaci, z tym różnie od 100 do 300 punktów Smile

Kolejne punkty to punkty za wypełnienie przewidzianych przez scenariusz zadań lub za ważne fabularnie czyny (np. za odkyrcie spisku kapłanów Iuza - 500 pkt. za odkycie legowiska smoka 200 pkt. Za odzyskanie potęznego przedmiotu 300 pkt... Itp. Smile

) Tych punktów jes zazwyczaj około 1,500... następnie nadaje punkty za spotkania posiadające SW według tabelki w PMP. tutaj wliczają się wszelkiego rodzaju, zasadzki, pułapki, pojedynki...

Temat o punktach doświadczenia już jest.

Jeśli chodzi o wykorzystywanie słabości graczy. Rozumiem, ze chodzi tutaj o słabość graczy w realu a nie ich postaci. Wydaje mi się, że wiedza mp o graczach jest bardzo ważna. Liczą się tutaj nie tylko ich słabości ale cechy charakteru w ogóle. To co lubią, czego się boją itd. Dzięki temu można stworzyć unikalne scenariusze, które będą naprawdę ciekawe dla naszych graczy. Dlatego według mnie trudno jest MP prowadzić kampanię dla graczy, których nie zna Wink

Chociaż właściwie po paru przygodach zawsze poznaje się graczy Razz

Chyba, że ktoś gra po parę sesji i koniec ale co to za granie Razz

Zdobywanie tego typu informacji to też ważna sprawa i MP nie powinien robić sobie jakichś sekretnych notatek czy coś. Najlepiej po sesji zawsze zapytać się co się graczom podobało a co nie i co by chcieli w przyszłości. Ja zawsze tak robie i dzięki temu mam prawie zawsze zadowolonych graczy Wink

Słabości graczy? Czyli ludzi, a nie postaci?
Hmm, jestem raczej za wykorzystaniem słabości BG. Wolę, gdy gracze odgrywają rolę,tj. zapominają o własnych nawykach, słabościach i tworzą unikalną postać, której charakter może się zupełnie nie zgadzać z ich własnym. No a wtedy wykorzystanie słabości graczy jest niemożliwe.
Słabość postaci, np. taka najbardziej typowa, do kobiet, świetnie odgrywana, daje satysfakcję zarówno MG jak i graczowi. I nie lubię zbyt negatywnie jej wykorzystywać, gdyż gracza to może zniechęcić do odgrywania i wczuwania się w postać.
Co do słabości samych graczy - nie poradzą nic, że są jacy są, więc tego też raczej nie robię.

Powiem krótko i nic odkrywczego - każdy ma jakieś wady emocjonalne. A wykorzystanie ich dla poprawienia poziomu gry jest zamienianiem zła w dobro ;p

Eeee nie sądzę... Uważam każdą moją postać za cholernie oryginalną (no bo taka prawda Very Happy

) np chutliwy paladyn (taki mam w realu charakter Twisted Evil

), sfiksowany mag z wielką mocą, lecz czesto miewający "nastroje" itp. Nie robię postaci sztampowych...

Dlatego nie uważam, że wykorzystywanie czegokolwiek na niekorzyść gracza jest dobre. Mało tego, powiem więcej - świadczy to o słabości MG a nie gracza Smile

Zgadzam się z przedmówcą, przecież to żałosne jeśli MG zaczyna grać z graczami którzy nie są obeznani i zamiast im pomóc, coś podopowiedzieć to on korzysta z okazji i rozwala w drobny mak Rolling Eyes

Przecież RPG nie polega na wygrywaniu, ani tym bardziej na pojedynku MG vs Gracze.

Cóż, może to parodia, ale niektórzy MG stawiają sobie za cel najwyższy zgnojenie graczy (zgodnie z zasadami lub je naginając).
Wykorzystywanie wad graczy jest niesamowitą perfidią. Nie tylko graczy początkujących, ale także tych doświadczonych.

Ktoś chyba nie zrozumiał tego co napisałem... wady emocjonalne a nieumiejętność gry to co innego...

Jeśli gracz jest chciwy, ale walą go za przeproszeniem pochwały to przecież królewna nie obieca mu za pokonanie smoka chwały tylko skarbów co nie? Znam graczy, wiem co lubią i jacy są, więc sesje buduje pod nich...

To temat o słabościach, nie o gustach, więc nie dziwne, że źle Cię zrozumieliśmy Wink

Ja też buduję sesję pod graczy, których znam, gdyż wtedy jest lepsza zabawa, to nie ulega wątpliwości

Ja tam wolę nie wykorzystywać graczy... BG też... Zresztą, mam gracza, który chce grać w RPG, ale ma problemy z wysławianiem się, wiec...

Inny - Bartek "głupi pomysł" K. jest materialistą nawet gdy gra paladynem... Ech, może zze 2 w 6osobowej druzynie jest ok :/

Wysłany: Śro 16:05, 14 Mar 2007

Azrael napisał:

Hmm, jestem raczej za wykorzystaniem słabości BG. Wolę, gdy gracze odgrywają rolę,tj. zapominają o własnych nawykach, słabościach i tworzą unikalną postać, której charakter może się zupełnie nie zgadzać z ich własnym.

To też jest dobre, ale wiesz co zdaje mi się, ze właśnie DnD jest grą, która nie ustaliła z góry jakichś kryteriów na ten temat. BG może nie posiadać cech. To jest własnie zabawne podczas gry z początkującymi graczami, oni posiadają tylko nierozważną odwagę... zwaną głupotą...

Asfodell napisał:

Ja tam wolę nie wykorzystywać graczy..

Szkoda, ze nie ma emotikony, która odpowiadała by mojemu szyderczemu uśmiechowi w tej chwili... No to to sie rozumie, wykorzystywać graczy. Ja tam mam jednego takiego pajacyka, który jest nierozważnie odważny [patrz wyzej], dzieki czemu czasem musi mnie jakoś tam po swojemu przekupić, a ma akurat to szczęscie, ze jestem odpowiednio skorumpowany niczym polityk...