As (BN 3,0ed.)

As

Półniebianin / półpegaz
Duży przybysz (Neutralny dobry)
KW: 4k10 + 14 (36 pw)
Inicjatywa: +3 (Zr)
Szybkość: 18m, latanie 36m (przeciętna)
KP: 17 (-1 rozmiar, +3 Zr, +4 naturalny)
Ataki: 2 kopyto + 9 wręcz, ugryzienie +4 wręcz
Obrażenia: kopyto 1k6 +6, ugryzienie 1k3 +4
Front/Zasięg: 1,5 m na 3m / 1,5m
Specjalne cechy: węch, zdolności czaropodobne, niepodatności
Rzuty obronne Wytrwałość +9, Refleks +7, Wola +6
Atrybuty: S 22, Zr 17, Bd 20, Int 12, Rzt +17, Cha 17
Umiejętności: Nasłuchiwanie +12, Tajniki dziczy +4, Wyczucie pobudek +7, Zauważanie +12
Atuty: Żelazna wola
SW: +4

Specjalne cechy: Zdolności czaropodobne (na życzenie wykrycie zła oraz wykrycie dobra w promieniu 18m – moce analogiczne do czarów rzucanych przez 5 – poziomowego zaklinacza), Widzenie w słabym świetle, niepodatność na choroby, kwas, elektryczność i zimno oraz +4 do rzutów obronnych przeciwko truciznom.

As narodził się w Wysokim lesie. Był jednym z wielu zwyczajnych przedstawicieli swej rasy. Bardzo troskliwa matka opiekowała się dzieckiem, wręcz nie spuszczała ze źrebaka wzroku. Pegaz wraz z matką często był odwiedzany przez jednego z druidów, którzy żyli w okolicy. Rozsądny elf, często pomagał latającym rumakom, jeśli nie donosił im pożywienia w trudnych czasach, to oferował pomoc podczas mroźnych zim. I tak mały As powoli dorastał i ze źrebaka stawał się dojrzałym rumakiem. Tak naprawdę nigdy nie widział swego ojca, żyjąc ciągle w niewiedzy, jaką skrywa w sobie moc. Nastał czas, gdy dorosły już pegaz opuścił matkę i ruszył przed siebie podziwiając uroki Wysokiego lasu oraz terenów znajdujących się w pobliżu.

Pewnego słonecznego dnia pasący się As napotkał młodą kobietę, która bardzo zachwyciła się jego widokiem. Dziewczyna powoli zbliżyła się do Asa, ten nieufnie spoglądał na kobietę, lecz gdy ludzka dziewczyna poczęła delikatnie głaskać go po pysku, ten przestał parcha ostrzegawczo i uspokoił się. Kobieta zauroczona swym nowym „przyjacielem” często przychodziła na tę polanę i zawsze tam spotykała białego rumaka ze skrzydłami. Kobieta nazwała pegaza As, oraz często do niego mówiła, a ten jakby ją rozumiał. Z jego wielkich oczu dobywała się iskra i przebłysk intelektu. Pewnego dnia kobieta przybiegła do i rumaka i poprosiła go by ten został jej wierzchowcem na nowej drodze życia, jaką miała być służba Mielikki. Rumak czuł dziwną, pozytywną więź z kobietą, dlatego pozwolił jej zasiąść na swym grzebiecie, gdyż nigdy wcześniej nikt go nie ujeżdżał.

W ten oto magiczny i niezwykły sposób kobieta zawiązała pakt z swym wierzchowcem. Dzięki tej specyficznej więzi potrafili się razem porozumieć, dzięki temu mogli poświęcać dla siebie jeszcze więcej czasu. Kobieta dbała o zdrowie wierzchowca, ten wdzięcznie nosił jej rzeczy na swym grzebiecie. Pani wraz ze swym wierzchowcem stacjonowali na dzikich terenach Wysokiego lasu, w służbie Mielikki.

Któregoś pechowego dnia, gdy rumak pasł się samotnie na polanie dziwnie się poczuł. Stracił więź z swoją panią, nie potrafił z nią rozmawiać, poczuł się również słabo. Galopem zbliżył się do miejsca, gdzie ostatni raz widział swoją przyjaciółkę. W pustym obozie nadal płonęło ognisko i leżały jej rzeczy. As szybko uniósł się w powietrze w nadziei, że zaraz ujrzy gdzieś między drzewami w dole swoją panią. Tak się niestety nie stało, rumak został opuszczony przez swą przyjaciółkę i nie rozumiał, dlaczego tak się stało…

Charakterystyka: As jest dumnie wyglądającym pegazem, który do każdego obcego podchodzi w neutralny sposób. Nie jest agresywny, lecz i nie obdarza przypadkowo napotkanych zbytnią ufnością. Biała lśniąca sierść zdobi jego ciało a miast grzywy i ogony włosie zastępują biało – szare pióra. W te same pióra wyposażone są również długie i potężne skrzydła.
As jest inteligentnym przedstawicielem swego gatunku, rozumie język wspólny, lecz sam nie potrafi się w nim porozumiewać. Zazwyczaj podchodzi obojętnie do napotkanych istot, lecz nie lubi widoku niszczonej natury, więc jeśli sam nie potrafi przegonić agresorów odlatuje by nie patrzeć na ową dewastację.

Możliwość wykorzystania Asa w kampanii:

- As każdego ranka przylatuję na polanę, na której ostatni raz widział swoją przyjaciółkę. Można go tam spotkać zaraz po świcie, gdy stoi w miejscu i spogląda w niebo. Jeśli jest w drużynie druid może porozmawiać z pegazem. Dowie się wtedy o całej jego historii. Gracze mogą zaproponować pomoc w odnalezieniu jego dawnej towarzyszki. (dla większej swobody MG, tego BN można umieścić na każdej dowolnej polanie, która osadzona jest na obrzeżach lasu).

- Gracze otrzymują zlecenie by schwytać pegaza, wyruszają do lasu w poszukiwaniu i natrafiają na Asa.